دوپلانتیس

ما هم پرنده‌ایم آقای دوپلانتیس

احساس خاصی دارم. المپیک زیبایی در جریان است اما من مخاطب جنگم و در چنین حس و حالی دارم برای قهرمانی که نمی‌داند در چه اتمسفر تلخی به او تبریک می‌گویم، نامه مینویسم
نامه‌ای که هیچ‌گاه به مقصد نمی‌رسد

ناراضی

اونِ لق ناراضی

ما به قدر لیاقت‌مان از وضعیت موجود ناراضی نیستیم

سیل اصلی

سیل اصلی در راه است

دردهای جوامع شهرهای سیل با هوشمندی و تلاش مستمر امروز و فردای ما درمان می شود، یا دیر یا زود دردش به ما سرایت پیدا می کند و سیل ما را هم با خود خواهد برد

خشونت فردی و جمعی

بله! همه چیز به هم ربط دارد

حکام و صاحبان قدرت را در ویترین چشممان قرار می دهیم و عاقل اندر صفیه به آنها می تازیم، دریغ که جزء جزء وجود و رفتار آنها آینه تمام نمای مناسبات میان خود ماست

شلختگی جنسی

نباید منتظر دولت بود تا برای تنبان جامعه تصمیم بگیرد و باید راجع به آن نه در معنای پورن و شوخی و تخیل، حرف زد، نوشت و آموزش دید و آگاه شد و آگاه کرد.

اینجا یک ما گمشده است

من …
مشکلی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس
توبه فرمایان چرا خود توبه کمتر می‌کنند
یا رب این نودولتان را بر خر خودشان نشان
کاین همه ناز از غلام ترک و استر می‌کنند

تکرار آپارتمانی

در مذمت تکرار آپارتمانی

می شود اینجا، در زندگی خصوصی مان که گاهی زورمان برای تغییر می رسد، مدام از روی هم تکرار نشویم. آپارتمان نباشیم و در معماری و سبک زندگی و نام فرزند و نوع غذا و شهر و کشوری که سفر می کنیم، منطق و شیوه و مقصد خودمان را داشته باشیم.

نسبتی

ما نسبتی با هم داریم؟نداریم

در حالی که جهان برای دشواری های فردا به سمت دهکده جهانی پیش می رود جامعه ایران چهار نعل به سمت تجزیه ای تمام عیار در فرهنگ و دین و تمام انچه بیان شد در حال حرکت است

بنزین و ما خران بی پالان

. ما بیش از پیش با احساس ناامنی و تنهایی، شب‌ها به رختخواب خود خواهیم خزید تا در عدم از ترس استحمار اسوده باشیم … شاید

در رثای یک ایران با بنزین مفت تومانی

ایران ناآماده و مردمان در قرون وسطی مانده اش، با انقلاب مشروطه و حکومت قانون هم نتوانستند به جامعه جدید جهانی ملحق شوند