شاعر این شعر مهم نیست. مهم آن است که شعر، از اعماق نسل ما برخاسته. اگر علوم انسانی را باید در زیست روزمره بازخوانی کرد، این شعر سندی زنده و بیواسطه از وضعیت ماست. نسلی که هنوز به دنبال معنا، زبان و حتی قافیه میگردد.
سه شنبه روز عجیبی در تاریخ ایران بود، واکنشهای گروههای مختلف در روز اعلام آتش بس، هیچ ارتباطی با مسئله انسانی جنگ نداشت و کسی با کشتههای جنگ کاری نداشت.
هانا آرنت، در کتاب «درباره خشونت» مینویسد:
«خشونت هرگز نمیتواند بنیان آزادی یا مشروعیت باشد؛ بلکه تنها میتواند ویران کند.»
این جمله نشان میدهد که خشونت، نهتنها راهحلی برای جنگ نیست، بلکه خود، زیرساخت جنگهای آینده را میسازد.
کتاب قهرمان در تاریخ نقطهی تلاقی میان تاریخنگاری، اخلاق و فلسفهی عمل است. این اثر میکوشد به ما بیاموزد که هرچند نیروهای کلان تاریخی وجود دارند، اما فرد نیز قدرت دارد—قدرتی واقعی برای تغییر.
اشاره با یکی از فرهیختگان فعال در شبکههای اجتماعی که در میانه سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۴۰۰ جزو چهرههای تحلیلگر فضای مجازی بود صحبت کردم، کسی
مسئله سرکوب زیبایی در ایران، نه تنها یک پدیده فرهنگی، بلکه یک بحران روانی و اجتماعی است که نیازمند بازنگری عمیق است. احترام به زیبایی، در همه ابعاد زندگی از جمله محیط زیست، اندیشه و روابط انسانی باید به عنوان یک ارزش بنیادی پذیرفته شود.
پرسش نهایی این است:
چه کسی میتواند جامعه ایران را از خوابزدگی بیدار کند؟
و آیا بیدار شدن ممکن است، وقتی حتی چراغها خاموش شدهاند؟
قهرمانی تراکتور، با همه آثار اجتماعیاش شکست نگاه امنیتی به فرایندهای اجتماعی است
این طبقه چهل میلیونی گرسنه و محروم از درمان و دارو و یک زندگی معمولی، چشم انتظار یک توافق ولو با عقب نشینیهای سخت است.
اونایی به درد زندگی فردی و اجتماعی می خورند که اشتباه کرده باشند. نه اونها که جبرا پاک معصوم و بی گناهند و در دل و اندیشه و وجود پر از هوس اشتباهند
زمان در بند آنهاست و می دانند شب و روز در کیفیت زمان یکسان است و شب را تسخیر میکنند
اره، همین اعتقاد شماست که کار و به اینجا رسونده. واقعا دلتون واسه مردم نمی سوزه؟
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالیست برای سیاستخوانی و تاریخخوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
