به نظر نگارنده این آمار در ایران روز به روز به سمتی پیش می‌رود که مردم از دین قدرت کمتری دریافت خواهند کرد و جامعه برای نیروی درونی و آرامش بخش خود به گزینه‌های دیگری متوسل خواهد شد.
می قبرستان است اینجا هر چند قبرها پنهان شده‌اند، استبداد زمین را هم سانسور می‌کند.
… پایان، خاتمه یا انتهای جنگ را …
فقط کشتگان دیده‌اند
بودن مفهوم ایران روی نقشه فرهنگ و جغرافیای تاریخ جهان کار اینهاست. به اینها باید بالید و امید داشت و قدرشان را دانست
آلت در متن زندگی صبح از خواب بر می خیزم و به طریق معمول استوری های دوستانم را چک می کنم یکی از دوستانم که
بیشتر از سه دهه و هشت جام جهانی گذشته و این صلح آمیز ترین منظره عالم هنوز هم برای من دریچه ای آزاد و آگاهی بخش برای شناختن و دیدن جهان و دنیای انسانی است
من از ایران سال ۱۴۰۳ حرف می‌زنم، از روزها و سالهایی که یک جامعه تحصیلکرده و اهل فرهنگ و ادب در سیطره افکار جنگی و جنگ طلبان به اسارت کشیده شده است.
متاسفم که این‌طور احساس می‌کنید و نگرانید، اما من الان در وضعیتی هستم که خودم را دوست دارم و زیبا هستم. هرگز برای کسی یا به خاطر هیچ فرصتی پوست خود را روشن نخواهم کرد
اگر گذارتان به هر دلیلی که مهم هم نیست به جمکران و قم افتاد، با خود لقمه ای نان و یا هر آنچه که می دارید و می توانید ببرید.
آنجا هیچ چیز نیست. دقیقا هیچ چیز
فرقی نمی‌کند که یک استاد دانشگاه باشد یا یک آخوند یا یک چپ باشد یا یک سلطنت_طلب، او چنان خود را می‌بیند که با شورت و کتاب و خودرو و نگاه و طعنه و قضاوتش، ایده‌اش را تحمیل می‌کند
و من هیچ نسخه‌ای از خودم را به قدر اجاجت با یک دیکتاتور دوست ندارم
جایی که می‌شود با یک بند کفش هم جنگید، نه برای جامعه، نه برای دیگری، بلکه برای آزادی
جهان عاری از جنگ حاصل نمی‌شود مگر در صورتی که انسان در درون خود مقدسات اعتباری، سرسپردگی و اعتماد کامل را بشکند و این جز با آگاهی و خاکستری دیدن میسر نمی‌شود.
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالی‌ست برای سیاست‌خوانی و تاریخ‌خوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
