اگر عمری باشد و روزی بخواهم خاطرات سال ٩٨ را بنویسم، حتماً عنوان این برگ از تاریخ را “سالی که کسی نفهمید” می گذارم
دورهای که در فروردین و یازده ماه دیگرش مشخص نشد، که:
سال سؤالات باقیمانده
چه کسی یا کسانی مجوز ساخت و ساز در حریم روزخانه ها را داد؟
و بالاخره کمک های مردمی به سیل زدگان را سلبریتی های حقیقی و مجازی چه کردند و چه ها نکردند؟
سالی که پائیز آبانی اش بوی خون داد و کسی نفهمید چه تعداد جان، پای چه آرمانی، توسط چه کسانی، از دست رفت. منافق یا سرباز گمنام؟ چه کسی کشت؟!!
این دورهای بود که از بالا تا پائین حاکمیت کسی نفهمید که چرا نیمه شب آن جمعه سیاه، خبر افزایش قیمت بنزین اعلام شد و چرا نظام مستضعفین به جای حساب رانت خوار های فاسد دست خود را در جیب ملت بی نوا کرد؟
٩٨ سالی بود که نفهمیدیم که چرا دونالد ترامپ بر خلاف تمام معاهدات جنگی و غیر جنگی ژنرال ایرانی را ترور کرد؟؟و البته همین ایشون، آقای پرزیدنت موقشنگ هم نفهمید که ملت معترض به کشتار آبانماه، چطور از آستین مبارک چنین تشیع کوبنده ای را در جواب ترور ژنرالشان رو کردند
و این سؤالات …
داستان نفهمیدن و نفهمیدگان ٩٨ طولانی تر از این حرفهاست چرا که این بندگان خدا، همین تشییع کنندگان سرزمین حماسه هم نفهمیدند که چرا باید پاسخ حضور آنچنانی شان، شلیک به هواپیمای اوکراینی باشد و دوباره نقطه، سر خط
و ما هم در این میان نفهمیدیم که سردار حاجی زاده که خودش نفهمید چرا دو بار به هواپیمای مسافربری شلیک شد، خلاصه کلام، قهرمان بود که پشت میز مبارک ماند یا …؟
٩٨ سالی بود که نفهمیدیم چرا کشته شدگان تشییع کرمان مستحق عنوان و مزایای شهید شدند اما آنها که پای شکوه راه پیمایی ٢٢ بهمن به جان و نفس مظلومانه ویروس کرونا کشیدند و غریبانه رفتند، مستحق واژه تلف شدگان اند
در روزهایی که گذشت دموکراسی بی زبان هم نفهمید که نمایش رو حوضی انتصاباتِ مجلس ایران کجایش به انتخابات می خورد
و در نهایت در چنین ایامی کسی نفهمید که ایرانی کیست؟
ملت معترض آبان؟
امت حاضر در تشییع سردار سلیمانی؟
مردم محتکر ماسک؟ یا ملت کرونا زدهِ مسافرِ سر خوشِ جاده ها؟
برای تمام یافتن این پاسخ ها …. من که نپرسیدم هیچ،هیچکس نیز به من هیچ نگفت … جز دروغ
سال ۹۸ سالی که کسی نفهمید
نویسنده: مهدی رزاقی طالقانی
