عجیب است
باور نکردنی نیست. جهانی که می تواند بر مدار والاترین مفاهیم انسانی بچرخد. و هزاران هدف حیاتی را دنبال کند. دقیقا در اوج قله پیشرفت تمدنی، تمام مناسبات خود را در سکس خلاصه کند.
همین حالا وقتش بود که بعد از آمدن ماشین و ربات، تکنولوژی و برق و … که کمی وقتمان آزادتر شده برویم سراغ خودسازی و اخلاق و عدالت
همین حالا که بشر مجبور نیست برای زنده ماندن و سیرکردن شکم از خروس خوان تا بوق سگ بدود، وقت این بود که بنشیند و درباره تحقق آزادی فکر کند
همین حالا که هزاران قاب برای دور هم جمع شدن و نشستن و حرف زدن و بحث کردن و تعامل کردن و به نتیجه رسیدن هست، باید که می نشستیم و درباره حقوق بشر و دفع نژاد پرستی و استبداد و … حرف می زدیم
اما حالا انگار اصلا خبری از این حرفها نیست و کسی مشکلی با این نبود عدالت و آزادی و اخلاق و ادب ندارد.
همه چیز
همه چیز، شده است سکس و تمام مفاهیم در #میانه_کوچک_و_بی_اهمیتِ_تفاوت_زن_و_مرد تحلیل می شود.
کنار من یکی هست که دیوان شمس تبریزی مولانا را تفسیر می کند اما دغدغه اش حقوق دختر شمش تبریزی است که چرا مولانا جای شمس، عاشق دخترش نشد؟
کنار من یکی دیگر هست که متخصص احکام حیض النساست، اسلام را مدافع بَدَنِ زن می داند
و از زنی هر روز می خوانم که عریانی خط سینه اش را با روایت مارکس از پرولتاریا ترجمه می کند و می گوید من کارگر مزدوری ام که مالک هیچ وسیلهٔ تولیدی نیست و نیروی کار خود را برای تأمین زندگی میفروشد
من با یک نفر رفاقت دارم که از کرونا به شدت شاکی است، سبک زندگی اش تغییر کرده و از فرزندانش شاکی این که بعد از شیوع کرونا دیر می خوابند و او نمی تواند با همسرش خلوت جنسی کند.
و بماند که همکاری دارم که هر روز انگشت های پایش را لاک می زند و تصویرش را منتشر می کند و اولین لایک را از من می گیرد و خود را با شخصیت زن مدرن کتاب الی اسمیت، «چطور هر دو باشیم» مقایسه می کند
ملال آور
من از سکس خسته شده ام …
از اجبار راه رفتن میانِ مفهوم زن و مرد
از حسرتِ آلت و واژن
حرف زدن حد فاصل کمر و زانو
خسته شده ام و دوست دارم حرفهای دیگری بشنوم، تصاویر دیگری ببینم، کاش انسان دقایقی فراموش کند که زن است یا مرد
کاش می شد خیلیها را عقیم کرد
ایکاش می شد حرفهای مهمتر را زد
کاش میشد از مدیوم شورت بیرون آمد
.
.
.
.
تصویر: فرهاد فرهادی @f2ist
زن و مرد و مدیوم شورت
نویسنده: مهدی رزاقی طالقانی
