محمدعلی اسلامی ندوشن در توصیف روانهای ممتاز مینویسد:
«در نهادِ هر آدمی روزنهای رو به روشنایی و بلندی است، ولی هر کسی را این سعادت نیست. که آن را بگشاید و از آن پنجرهای سازد.
تنها روانهای ممتاز، دلهای برگزیده و سرهای بیقرار، از این راز با خبرند. برای اینان چندان مهم نیست که فیروز شوند یا مغلوب و از پای در افتند. اصل نبرد است. تکاپو در راه حقیقتی، و چه بسا که چشمداشتِ پاداشی نداشته باشند و کوشش آنها به هیچگونه منفعتی نینجامد.
پاداش آنها رضایت درونی، لذّت دریافتن و جُستن است. و اگر در پنجهی روزگار مقهور گردند و اگر روزگار غالباً به کامِ نامردان و بیمایگان گشته است چه باک؟
همین بس است که خود آنان بدانند که از دیگران برتراند.»
بله در روزگار روانهای بیمایه، در روزگار غالباً به کامِ نامردان و بیمایگان گشته شما مصداق یکی روانهای ممتازی خانم زهرا امیر ابراهیمی
شما که در اوج موفقیت و عزت با یاد مظلومیت جانهای از دست رفته آبادان در سمت درست تاریخ ایستادی. شما در روزگار چرخندهها و عشوههای پای قدرت، ققنوسوار رقصیدی. و با اصالت و متین روی پای خودت ایستادی، شما لایق تحسینی خانم زهرا امیر ابراهیمی
نوش جان شما و جانهای مقاوم و بیدار، جایزه بهترین بازیگر زن جشنوار کن
از جمله روانهای ممتاز
نویسنده: مهدی رزاقی طالقانی
