13 پاسخ به “پوست شکلات من”

1. آقای میم ر، بیشتر بنویس لطفا

   پاسخ

   1. قمر جان … قمر جان …
      مرسی که اینجا برام نوشتی

      پاسخ

2. همش نگران بودم اون دونفر طلاها رو با خودشون ببرن

   پاسخ

   1. طلاها تنها در دست صاحبانشان می‌درخشند
      طلا بالذات طلا نیست

      پاسخ

3. خوب نوشتی.کمی پرداخت و بازنویسی داستان قشنگی درمیاد.دستت طلا

   پاسخ

   1. ممنون از لطفتون
      تکنیک های داستان نویسی خودش دنیاییه
      و البته من هم اصلا مهارتش و ندارم
      اما درست میگید
      بهتر میشه

      پاسخ

4. مثل همیشه ساده و زیبا نوشتید

   پاسخ

   1. زنده باشید کامیلا عزیز
      نگاه شما برای من ارزشمنده

      پاسخ

5. سلام آقای طالقانی
   از این نوشته‌ی ارزش‌مند شما ممنونم. انگاری ما هم آنجا بودیم میان مکالمه های شما و مأموران شهرداری.
   می‌دانید غنیمت بدانم این‌جا بنویسم که چقدر به تمام‌معنا از دیدن زباله ها زجر می‌کشم. من هم تفکیک می‌کنم زباله ها را..ولی همسایه ها خیلی زشت کرده اند کوچه را ، چون زباله ها را همه جا پرت می کنند. گربه ها هم پخش و پلا می کنند.
   این را بگویم از جشن تولد و تمام مراسم ها که از خودشان
   بلا به جان طبیعت می گذارند بیزارم.. تا به حال هیچ تولدی نداشتم. آدمی هر شب می میرد صبح زنده می شود..
   از سیزده به در .. آن‌هایی که با طبیعت دشمن هستند.
   وقتی می بینم صبح ها ساعت پنج رفتگر جوهای خیابان ها را تمیز می کند ولی ساعت سه بعد از ظهر به خانه برمی‌گردی از همان مسیر…می بینی بازهم جوها کثیف شده اند..آقای طالقانی کاش بدانید چقدر سخته زیستن کنار کسانی که هیچ ارزشی برای کار انجام شده کسی قائل نیستند.
   انسان با خودش دشمنی می‌کند. خودش را نابود می کند وقتی غیر اخلاقی زندگی می کند‌.
   قدر دانم از نوشته شما ، انگاری شبیه داستان شده بود.
   زنده‌ باشید. زنده بودن ما درد دارد.

   پاسخ

   1. چقدر خوب … به هر حال دیوانگی ها میان ما هست
      ما دیوانگی های هم و درک میکنیم
      و شاید بهانه ما برای زندگی همین دیوانگیه

      پاسخ

   2. سرکار خانم سعیدی این زیستن کنار کسی که ابتدائیات شهروندی انسان مدرن رو نمیشناسه سخته، اما یادتون باشه که شما در مقابل فهم اون مسئولید، پس کمکشون کنید، با صبر و لبخند و ایمان به تلاش و مسیرتون

      پاسخ

6. زیبا نوشتید آقای طالقانی . دغدغه های مشترک داریم . زباله ها و جمع آوری آنها از سطح شهر معضل بزرگ دنیای مصرفی امروز ماست . زباله های فکری و جمع آوری آنها بسیار دشوارتر و ناممکن تر به نظر می رسد . . آنها که از صبح تا شب در سطح شهر در حال زباله پراکنی هستند . بوی تعفن اندیشه هایشان حال شهر را خراب و آلوده نی کنند . طلاهای ما ربوده اند . طلا یاب داریم . اندیشه های طلایی را شکار می کنیم .
   قلمتون طلا نگارتون همیشه نویسا .

   پاسخ

   1. سرکار خانم ورامینی عرض ادب و احترام
      تفسیر تأویل جنابعالی حرفی دیگری را باقی نمی‌گذارد، اندیشه‌های متعفن متأسفانه بازیافت شدنی نیست و چاره‌ای جز معدوم شدن باقی نمی‌گذارد، و زمان این طلای ناب هر انسان در انباشت اندیشه‌های متعفن رو به زوال می‌رود و جز یک خواست جمعی برای امحاء آنها چاره‌ای نیست

      پاسخ