فلسفه تاریخ در اوستا، نبردی هدفمند را ترسیم می‌کند که از یک انتخاب اخلاقی در آغاز نشأت گرفته و با مسئولیت‌پذیری انسان‌ها و فرّ ایزدی پیش می‌رود تا در فرجام، با نوسازی جهان و استقرار نظم ابدی اَشَه، به کمال مطلق خود دست یابد.