منو
وقتی از هموطن و حاکم و انقلابی و مخالف و موافق و بی تفاوت و … از آینده؛ ناامید می شوم … و هنوز
رساندن کودک به ضریح در میان انبوه جمعیت فشرده مصداق کامل کودک آزاری است
مملکت نیازی به هیچ باطوم و تبصره و قانونی ندارد. چماق به دست همه ی اهالی این مملکت به تعداد کافی هست … چماق حرف، چماق نظر، چماق طعنه … ا
احساس خاصی دارم. المپیک زیبایی در جریان است اما من مخاطب جنگم و در چنین حس و حالی دارم برای قهرمانی که نمیداند در چه اتمسفر تلخی به او تبریک میگویم، نامه مینویسم
نامهای که هیچگاه به مقصد نمیرسد
ما به قدر لیاقتمان از وضعیت موجود ناراضی نیستیم
دولت بر اساس مصوبه شورای امنیت مرتع تصمیم گرفته است تا نمایش ورزشهای الاغها(خرهای ماده) را در المپیک ممنوع کنند.
دردهای جوامع شهرهای سیل با هوشمندی و تلاش مستمر امروز و فردای ما درمان می شود، یا دیر یا زود دردش به ما سرایت پیدا می کند و سیل ما را هم با خود خواهد برد
حکام و صاحبان قدرت را در ویترین چشممان قرار می دهیم و عاقل اندر صفیه به آنها می تازیم، دریغ که جزء جزء وجود و رفتار آنها آینه تمام نمای مناسبات میان خود ماست
ساده ست …
باید ریشه کرد
باید تاب آورد
پای آن باید ماند
نباید منتظر دولت بود تا برای تنبان جامعه تصمیم بگیرد و باید راجع به آن نه در معنای پورن و شوخی و تخیل، حرف زد، نوشت و آموزش دید و آگاه شد و آگاه کرد.
من نمونه ای دیگر از سرنوشت محتومی نسلی ام که به امید تغییر هر روز خود را چون خرداد پر حادثه در تکاپو و درد، سر کرد و زورش به ارباب زر و زور و تزویر نرسید.
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالیست برای سیاستخوانی و تاریخخوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
