مقدمه یک فروپاشی
تنها مشاهده تصویر یک فروپاشی است که برای انسان تلخ تر از چهره مرگ است
و زندگی انسان عصر تغییر، سرشار است از فروپاشی های مداومی که گاه قسمتی و گاه تمام او را می شکنند
از فروپاشی سنتهایی که فرو می می ریزند تا نظامات سیاسی که در گوشه کنار دنیا هراز چندگاهی فرو می پاشند
از فروپاشی یک زندگی مشترک تا فرو ریختن یک بنای تاریخی
همه گی تجربه تلخ زیستن انسان امروز هستند
نکته مهم در فرایند فروپاشی این است که بر خلاف مرگ در فروپاشی هیچ چیز از میان نمی رود، بلکه تنها خرد می شود، می شکند اما هست و چه کسی است که نداند خرده های شکسته یک واقعیت چگونه می تواند روح را زخمی کرده و اندیشه را بیازارد.
دزد دوچرخه
در اعجاز هنر سینما، ویتوریو دسیکا در فیلم دزد دوچرخه بیادماندنی ترین ممکن از تصویر یک فروپاشی قرن اخیر را بر قاب دوربین خود ثبت می کند
آن هم نه تصویری از فروپاشی دیوار برلین یا یک ایٔتلاف و اقتصاد بلکه فروپاشی یک الگوی رفتاری یعنی پدر.
فیلم دزد دو چرخه داستان پدری است که در پایان جنگ جهانی و در شیوع دردبار بیکاری به دنبال شغل است و در نهایت شغلی می یابد که لازمه آن داشتن یک دوچرخه است، الفردو جوان با کمک همسر با بدبختی دوچرخه ای را تهیه می کند و شغل را در اختیار می گیرد اما در همان روز نخست دوچرخه به سرقت می رود … الفردو به همراه پسر نوجوان خود، انتونیو برای یافتن سارق در شهر سرگردان می شود و در کشاکش یافتن دوچرخه مناسبات جامعه، پدر در جلو دیدگان فرزند فرو می پاشد و ویتوریو دسیکا کارگردان اینالیایی یکی از کوتاه ترین اما به یادماندنی ترین سکانس های تاریخ سینما را با محتوای فروپاشی به تصویر می کشد
سکانسی که نه با مرگ پدر بلکه با بودن فروپاشیده او به غایت تلخ و گزنده است.
سکانسی که نمی دانیم در وضعیت فعلی اقتصاد ایران برای چه تعداد کودک هر روزه تکرار می شود.
نکته جالب درباره نام این فیلم است که مورد مهاجه بسیاری قرار دارد که آیا نام این فیلم دزد دوچرخه است یا دزدان دو چرخه، چرا که تاثیرگذازی سکانس پایانی فروپاشی پدر در فیلم به حدی تاثیرگذار است که مخاطب با خود می اندیشدکه آیا به واقع آنتونیو راه پدر را انتخاب نخواهد کرد؟
معرفی فیلم دزد دوچرخه
نویسنده: مهدی رزاقی طالقانی
