ما و خبرنگاران و همه به تخم شان
مهدی رزاقی طالقانی
۱۴۰۲-۱۲-۱۵
بدون دیدگاه
خشتک رئیس سازمان محیط زیست نماد مکانی است که دغدغه های ما را به آنجا حواله می کنند
منو
خشتک رئیس سازمان محیط زیست نماد مکانی است که دغدغه های ما را به آنجا حواله می کنند
آنها راه خود را پیدا کرده بودند، می خواستند در ورای جدل پست و هشتگ و استوری با حاکمیت، زندگی کنند
لایف استایل زندگی شان اعتراضی نبود، آنها راه خود را پیدا کرده بودند
جامعه ایران در بطن خود سه منبع خرافه و انحراف دارد
جامعه مدرن به وحدتی می‌رسد که متفاوت از وحدت در جامعه سنتی است. در جامعه سنتی وحدت یعنی تشابه همگان و همه یک‌جور بودن است.
آدمی باید خودش باشد و طبیعی رشد کند و هیچ رسالتی هم بر دوشش نباشد
شصت، هفتاد، هشتاد سال طبیعی عمر کند و بعد هم زوال و مرگ
به همین سادگی
من حاضر نیستم جانم را برای کسی و چیزی فدا کنم چون این جان تنها دارایی من است و من قدرش را می‌دانم
ما که هر کدام‌مان می‌توانستیم برای موطن‌مان کاری کنیم و نگذاشتند، ما که آتش‌نشان صلح بودیم و از شعله‌های «مرگ برها» زندگی را برگزیده‌ایم
چه تلخ است جامعه‌ای که تیم ملی ندارد
آیا مصداق این شعر اینروزها زیاد نیست؟
به میدانی که می بنـدد پای شهسـواران را
تو طفل هرزه پو، باید کنی این ترکتازیها
زندگی تنها واژۀ مقدسی است که برای ما مانده و برای تمام انسان‌ها و حیوانات حرمت دارد. ما به‌رسم انسان بودن لاجرم باید برای آنها که در ایجاد وضعیت فعلی تقصیری ندارند، زندگی‌ساز باشیم.
آمریکای خارج از مرزهای آمریکا قابل‌نقد و حتی نفرت است، اما سیاست داخلی فوق‌العادۀ آن را نباید بر اساس سیاست خارجی اشتباه آن سنجید.
در جهانی که مرزها همه در آستانۀ فروپاشی هستند، در ایران هنوز مرزها کارکرد خودشان را دارند و پررنگ‌اند و باید برای این مسئله فکری کرد.
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالی‌ست برای سیاست‌خوانی و تاریخ‌خوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
