یک روز عادی یک انسان طبقه متوسط در ایران سال ۱۴۰۴ چه گونه می‌گذرد؟ این یک ساعت شاید تصویر خوبی باشد برای آیندگان از زندگی در حکومت اسلامی.
همایون باید بداند که مسئله جنس صدا نیست و این جامعه صداهای نابی چون صدای محمدرضا شجریان و غلامحسین بنان و هایده و علیرضا قربانی و امثالهم را شنیده و باز می‌شنود؛ اما صدای ریاکارای تزویر را نه می‌خواهد و نه می‌تواند بشنود.
این تناقض آشکار است: جامعه‌ای که در ظاهر برای شاهنامه و فردوسی غیرت به خرج می‌دهد، در عمل هیچ کنشی برای پاسداشت و تداوم آن انجام نمی‌دهد.
ادب جدایی یعنی ردّی سبک بر دل دیگری گذاشتن، نه زخمی عمیق. و برای کسی که رها می‌شود، یعنی سیاه نکردن گذشته و احترام گذاشتن به انتخاب‌هایی که محصول زمانه‌ای دیگر بوده‌اند.
اگر داستان مزرعهٔ حیوانات جرج اورول دربارهٔ گروهی از جانوران اهلی بود که به قدرت رسیدند ، مزرعه امروز ایران چیزی شبیه موزه‌ای است که در آن فسیل‌های زنده تریبون و قدرت را در دست دارند.
ما برای قرنها همسایگی و ارتباط، نیازمند درک و تعامل با همسایه همزبان افغانستانی‌مان هستیم و بادی که امروز به اشتباه کاشته شود، طوفانی است که بعدها درو خواهد شد.
گفتگوی ما طولانی شد و در نهایت گفت: «برای من پیاده‌روی تا وقتی ارزش داره که عراقی‌ها و طرفدارای سیستانی نذارن این پیاده‌روی به نمایش و نقاب ایرانی آلوده شه و اگر اون‌جا هم به این چندچهره‌گی دچار شه، از فهرست عادت سالانه من حذف می‌شه.»
ایدئولوگ‌های نژادپرست، نظریه‌پردازان حوزه‌های ژنتیک و ورزش و به تبع آنها مردم عادی، موفقیت دوندگان سیاه‌پوست در رشته‌های سرعت را به ویژگی‌های زیستی و نژادی خاص نسبت می‌دادند.
بی‌بی خانم اسارآبادی مانند بسیاری از زنان مشروطه‌خواه، به دنبال حق رأی نبود؛ آنچه او می‌خواست، پیش از آن‌که امتیازی حقوقی باشد، تغییری در درک جامعه از زن بود
در جهان سوم که مردم نمی‌دانند چه می‌خواهند یا نمی‌خواهند؛ و بازیچهٔ سیاستمداران و روشنفکران می‌شوند؛ انقلاب، کودتا و جنگ پایانی ندارد، اتوپیا نقشه راه است.
یامال که از مادر گینه‌ای و پدر مراکشی متولد شده است، چندین مدل‌های دختر ۱۸ تا ۲۵ ساله را هم در جشن تولد خود به کار گرفته است تا با چرخ زدن لابه لای مهمانها و حوالی جشن، جذابیت بصری این مراسم را بالاتر ببرد.
از سال ۱۳۸۴ که گردوغبار به‌طور جدی در خوزستان شروع شد، هیچ اقدام مؤثری برای حل آن انجام نشد. همان سال، احمدی‌نژاد آمد؛ دولتش نه گزارشی گرفت، نه برنامه‌ای داد.
M R TALEGHANI’S WEBSITE
مجالی‌ست برای سیاست‌خوانی و تاریخ‌خوانی و نگاه فلسفی به آنچه هست و نیست و باید باشد.
